Και τώρα;

Κάθε φορά που το τρένο πλησίαζε, άκουγε το χαρακτηριστικό κουδουνάκι και κατέβαζε τις μπάρες.Κάθε φορά!Απλά αφήνε το φαγητό του στη μέση και επέστρεφε σε δύο λεπτά ή ακουμπούσε την εφημερίδα στο τραπέζι και την ξανάπιανε.Στον ύπνο του ακόμα σαν υπνοβάτης σηκωνόταν χωρίς να τον ταράξει.Χτες το μεσημέρι ξεχάστηκε.Ίσως δεν ακουσε το κουδουνάκι,ίσως τηγάνιζε αυγά.Κανείς δεν πέρναγε απ' τις γραμμές εκείνη την ώρα, κανείς δεν το κατάλαβε.Ήταν μεγάλη γιορτή, του Αγίου Γεωργίου κι ο κόσμος γιόρταζε.Μα αυτόν δεν τον λέγαν Γιώργο.