Μας ξεφυγε!

"Μα είναι δυνατόν να μαγειρεύεις γαριδοπίλαφο τρίτη του πάσχα;"
Δηλαδή πότε πρέπει να μαγειρεύω γαριδοπίλαφο;Δις τη μεγάλη παρασκευή παρασκευή πριν και μετά τον επιτάφιο για να πνίξω στο φαί και στις αναθυμιάσεις θαλασσινού τον πόνο για το χαμό του κυρίου;
Και κυρίως τι πρέπει να μαγειρεύω την τρίτη του πάσχα;Την τέταρτη παραλαγή αρνιού στο φουρνο με πατάτες μέχρι να αηδιάσω το ζωικό βασίλειο που ο κύριος με σοφία εποίησε και να αρχίσω να αναπολώ την αγια νηστεία;
Κάθε λαός με τις παραξενιές του και κάθε θεός με τα χούγια του.Ο δικός μας λίγο καταπιεστικός μας βγήκε σε βαθμό να μου θυμιζει την γιαγια μου από το χωριό και φάε αυτό που θα σου πω εγώ!
Αλλά ας είναι.Άλλωστε κάτι τέτοιες παραξενιές δεν είναι που δίνουν ώθηση στην κουλτούρα του τόπου; Όσες μέρες θα λες το χριστός ανέστη στην προσευχή σου το βράδυ αντί για το πάτερ ημών, τόσες θα τρως και αρνί, έλεγε ο μπαμπάς. Χωρίς αυτή την κρεατολαγνεία που ακολουθεί πιστά το χριστιανικό ημερολόγιο δε θα έβρισκε τόση απήχιση η ρήση "για δες καιρό που διάλεξε ο χάρος να με πάρει, τώρα που ανθίζουν τα κλαδιά και βγάζει η γης χορτάρι".
Το μόνο που με πονάει είναι ότι αν ήμασταν λίγο πιο διαλακτικοί ή μάλλον πιο διαλεκτικοί στη σχέση του θεού με τα θηλαστικά και τα ασπόνδιλα είναι μαθηματικώς βέβαιο ότι θα χαμε ανακαλύψει πρώτοι και την Παέγια.
Κρίμα!