..ή μήπως με βδομάδα;

Φορές σκέφτομαι πως η ζωή είναι σαν μια ολόκληρη μέρα. Ξυπνάς το πρωί γεμάτος όρεξη, χωρίς σκοτούρες και χωρίς καμία άσχημη σκέψη να μπορεί να χαλάσει τη διάθεση σου και νιώθεις τη μέρα μακρυά μπροστά να μπορείς να την κάνεις ότι θέλεις και να χωρέσεις μέσα της όλα αυτά που σκέφτεσαι να κάνεις. Τώρα μάλλον είναι μεσημέρι. Η μέρα μπροστά μοιάζει περιορισμένη και περιορισμένα τα πράγματα που μπορείς να κάνεις ως το βράδυ. Πρέπει να τα σκεφτείς καλύτερα. Άσε που δεν είσαι και τόσο ξεκούραστος.. Το απόγευμα δεν ξέρω τι κάνεις. Ποτέ δεν έχω παρατηρήσει τα απογεύματα μου. Ξέρω μόνο πως περνάνε πολύ γρήγορα. Και τα βράδια; Σε νοιάζει πόσο ευχαριστημένος είσαι από την αξιοποίηση της μέρας σου; Συνήθως δεν σκέφτομαι καθόλου τη μέρα που πέρασε. Απλά προσπαθώ να την πετάξω από πάνω μου. Πολλές σκέψεις γεννάει η ιδέα ότι η ζωή μοιάζει με μια μέρα. Άλλωστε υπάρχουν πολλοί άνθρωποι και πολλές μέρες. Εγώ πάντως θα πεθάνω μεθυσμένη!!

Black Box

Η πάροδος του χρόνου μπορεί να αλλάξει ριζικά την αντίδραση είτε του δώσεις χρόνο να σκεφθεί είτε χρόνο για να αλλάξει.
Το πρόβλημα ξεκινάει όταν η πάροδος του χρόνου σταθεροποιεί σημαντικά την αντίδραση που τείνει να μην ξαναλλάξει ποτέ.Τι γίνεται τότε;
Φωτιά και μπουρλότο στα πεθαμένα πνεύματα που ξέρουν να εξελίσσονται μόνο ξανά και ξανά ως το ίδιο σημείο και πάλι απ' την αρχή.Να καούν, να γίνουν φώτα να γαληνεύουν τις τελευταίες νυχτερινές ώρες.
Για να μην ξυπνήσεις τρομαγμένος, να μη λιώσεις στη σκιά, να μην κλείσεις το ξυπνητήρι, να μην ξεχάσεις τι έχεις να κάνεις το πρωί...
Σκοτεινοί συναισθηματισμοί τέλος!

Όνειρο

Κάποιος που με πρωτογνωρισε και ρώτησε πόσο χρονών είμαι,
και τον ξανακοίταξα.
Κάποιος που δεν είχα ποτέ προσέξει και με είπε με το όνομά μου,
και ξύπνησα.
Το δωμάτιο μιας παιδικής μου φίλης.
Έλλειψη ιδιοτητικότητας παλιών κοινών βίων.
Και λίγα χρόνια να λείπουν...
Και ξύπνησα.